Vasf-ı Bahar
Der vasf-ı bahar biz güze elbette muhâldir Ey gonca ruşen vasl-ı sükût işte bu hâldir Ömrüm sıla-bilmez gibi hicrânla karılmış "Ey köhne" diyorsun "bana gelmek de zevâldir" İçten içe "var yurduna dön git" mi diyorsun Ey gonca güzel hor güle gülşen de melâldir Senden beri döngel orucum mey'le açılmış "Ey köhne" diyorsun "bu sözün küfre delâldir" İçten içe "yol yordamı şaştın" mı diyorsun Ey gonca melek âşığa meyler de helâldir Bir dünya ki tüm sırrını âşıklara açmış "Ey köhne" diyorsun "güle evlâsı nihâldir" İçten içe "ben hep bana yettim" mi diyorsun Ey gonca çiçek gonca da bülbülle kemâldir Her söz ki dilinden sıla dâvet gibi çıkmış "Ey köhne" diyorsun "sana susmak da zilâldir" İçten içe "her söz sana bir gel" mi diyorsun Ey gonca fasıl sen buna sussan da zülâldir Münhâ'daki sır kalbini aşmış da açılmış "Ey köhne" diyorsun "geceler hayli hilâldir" İçten içe "sırrın bana pinhan" mı diyorsun Ey gonca hilal ay bile on dördüne lâldir Bir köhne niyaz körpe nazın avcuna düşmüş Ey gonca nihâl köhne olan işte bu kâldir Ben anlatayım cevr-i bahar neydi hazan ne Der vasf-ı bahar biz güze elbette muhâldir
Oğuzhan Âsım GÜNEŞ (Münhasır)