Kuvve

Dün gece aynada kendimi Koca bir korkuluk olarak gördüm. Omuzumda kargalar cilveleşiyordu...

I.

Hükmü yoksa hayatımda bir saat öncesinin Köse kalemler yazmıştır sermayemin dibacesini. Sayıklarken düşürdüğüm, Sayıklarken düşürdüğüm, Sayıklamaktan düşürdüğüm muamelat inceltisi Tiz seslerine katık etmiş de beni İlk dönemeçte bir kelepçe; Boğukluk desisesi.

Uyluk kemiklerimin var bir vebali Bunu ezberime mıhlayıp Bir nedamet getirmekse niyetim Olanca uykum, terkini ilan etmeli. Ama tıpış tıpış yürümek Bahadırlara has bir yeminken kundakta dinlediğim, Uyumak, şeksiz büyümek içindir

Ayazda kalmış ağaçların kökleri İttifakla aynı hırkayı kuşanmış. Bir hırka, bir nefeslik muştusudur bu toprakların. Dalından düşen yaprak, İhanet etmezdi rüzgarlara. Ve düşerken o yaprak bir başka bahara, Ardında is bırakmaksızın Bıraktığı izlerde ram olurken Ulu Yemliha uykusuna Bir hiç pahasına yaşanmadı bunca yaşamak. Çağıl çağıl boşanırdı kulaklara; Neymiş imlâ ile sınanmak..

II.

Çaldığım kapıların ardından gelen sese Verecek cevabı düşürdüm elimden. Şimdi sessizliğimle gıcırdıyor menteşeler Varacak yöreden dönenler var, Küstüm çiçeğinden demetler ve çelenk.. Aç demekle açılmıyor kapılar.. Dönenler, mühtedi değil murdar ölecekler.

Hırlı durmak uslu kılmaz beni. Kutnu kumaşlar kuşanmakla mı kudurdum? Halimden çıkarak varılan zanna sorulsun; Ökse ezen çarıkla yol mu tutulurmuş? Arımaz ayakları bu vurgun; Hem kuyular da kudurmuş. Bizi aklayacak o mukaddes divan kurulsun, Bir el, bir başka elle reha bulurmuş.

Kuyu dedik ya bu akşam, Bir düşmek felaketi kollayacak ayı ve yıldızları. Yönümüz tayinini isteyecek gönül diyarından. Oysa kör kuyulara değil, İçimizdeki boşluğa düşüyoruz o ketum kararla.

Siz düşerken ben Çiçeklerden bahsetmeyeceğim Sarılın diyeceğim, sarılın! Göklere yazılmak için köklere sarılın! Size tundra ayazından şiirler getireceğim.

- Münhasır