Bayram

Ey vahası örtünülen özlemin, Getir elinin tersiyle, Uzan çıtsız dudaklarıma. Ey siması demirbaşın, Ey, gücenmiştir evin; Senden önce bir kez, Bir de yaradan sonra... Göremezsin gecenin içinde geceyi, Bir sıçramayım artık, Kırgın, bilinçli bir sıçrama. Yağmurda ıslanan rüzgar, Saçlarımla kurularken ellerini, Sakın ha, Döneceğim günü kirleyen, Gizli bir intihar mektubu olma... Yoksa bırak, Gıcırdasın dişleri gecenin, Kalpteki çığlık gözlerde yankılanır. Bırak istersen, Şu boyun olsun senin, şu da enin, Paldır küldür ezersen, Yavaş yavaş tıkanır. gerçek bir sebep göster, Neden kurnaz kandırıkçılığın, Ağız yuvasındaki yeri. Nerden bilesin, Hassas yaralardan damıttım sayfaları, Alelade, Köşegen notalardan avlanmadım ki. Hem nerden bilesin, Yine de bir düşün, Değdi mi sahiden bilmediğine? Ucundaki acı... İçindeki iğne... Kazanan tüm kul hakkını alır, Var mısın, Böylesine gafil bir güreşe? Yenilgiye alışkınım, Dönünce görüşmek üzere... -Hâfî