Şeyh Gâlib'e Mersiye
Güncelleme tarihi: 1 Şub
Doldur siyâha matemin engiz-i hârını Aşkın hazânıyım dahı bilmem bahârını Madem yitirmişim gecenin nev-nehârını "Ağyârım ağlasın bana hem yârım ağlasın" Sûkut etsin gönül buna ruhsârım ağlasın
Hikmet sözün Hakîm-i Sühân'dan işitmişim Gevher nidâsını genc-i nihândan işitmişim Eyvah gülün âhın yine handân işitmişim Bağbânım ağlasın bana hem bâğım ağlasın Solsun çemeni düzlerin ol dâğım ağlasın
Hasret mi şâhı böyle zebun eyleyen adem Firkat mi mâhı böyle sa'ydan döndüren kadem Mademki Zühre şavkını terk eylemiş bu dem Mehtâbım ağlasın bana hem tâbım ağlasın Fer-memnû eyleyen beni bîtâbım ağlasın
Zat'üs Suver'de katresi deryâ piyâlemin Bir zerre dehre düştü zelil oldu âlemîn Eyvah ki âhı bende durur ol iyâlimin Mazhârım ağlasın bana hem hârım ağlasın Çöksün gazel yürekteki gülnârım ağlasın
Yok nasibim âlem-i cihânın esbâbına Ol hüsn-ü aşka tâlip olsam veya bâbına Ermez isem onun gibi Gâlib hitâbına Münhâsır ağlasın bana hem sırrım ağlasın Gâlib değilse sırrım ol esrârım ağlasın
-Münhasır